MEMORANDUM----PANDANGAN DAN CADANGAN TERHADAP PELAN PEMBANGUNAN PENDIDIKAN MALAYSIA 2013-2025 KEMENTERIAN PENDIDIKAN MALAYSIA

MEMORANDUM

 

PANDANGAN DAN CADANGAN TERHADAP PELAN PEMBANGUNAN PENDIDIKAN MALAYSIA 2013-2025 KEMENTERIAN PENDIDIKAN MALAYSIA

 

Dikemukakan oleh

Persekutuan Persatuan-Persatuan Lembaga Pengurus Sekolah Cina Malaysia

(Dong Zong)

 

Mei 2015

 

 

(1) PENDAHULUAN

 

Malaysia ialah sebuah negara yang berbilang kaum, budaya, bahasa, aliran sekolah dan agama. Mengikut anggaran kerajaan, jumlah penduduk negara pada tahun 2014 adalah sebanyak 30.26 juta orang, iaitu 27.67 juta orang warganegara dan 2.64 juta orang bukan warganegara. Kaum Melayu mencakupi 55.1% (15.23 juta orang) daripada jumlah warganegara tersebut, manakala kaum Bumiputra lain 12.9% (3.57 juta orang), kaum Cina 23.8% (6.58 juta orang), kaum India 7.1% (1.97 juta orang), lain-lain 1% (0.26 juta orang).

 

Sebelum mencapai kemerdekaan pada tahun 1957, negara kita telah mempunyai pelbagai aliran sekolah yang menggunakan bahasa Inggeris, bahasa Melayu, bahasa Cina atau bahasa Tamil sebagai bahasa pengantar utama.

 

Ciri-ciri kepelbagaian masyarakat majmuk ini merupakan ciri-ciri istimewa, aset dan kelebihan negara kita dan memberi nikmat kepada negara dan rakyat semua kaum.

 

Akan tetapi, kerajaan tidak benar-benar memahami kelebihan ciri-ciri kepelbagaian tersebut, sebaliknya melaksanakan dasar sistem satu aliran sekolah untuk mencapai “objektif muktamad” (ultimate objective) yang dinyatakan dalam perkara 12 Penyata Razak 1956: “We believe further that the ultimate objective of the educational policy in this country must be to bring together the children of all races under a national educational system in which the national language is the main medium of instruction, though we recognise that progress towards this goal cannot be rushed and must be gradual.”

 

Sekiranya “objektif muktamad” dicapai pada akhirnya, negara ini hanya tinggal satu jenis aliran sekolah sahaja iaitu sekolah kebangsaan yang menggunakan bahasa kebangsaan (bahasa Melayu) sebagai bahasa pengantar. Maka sekolah-sekolah aliran lain seperti sekolah aliran Cina atau Tamil akan dipinggirkan dan berhadapan dengan krisis survival dan kehilangan ciri-cirinya.

Selama ini, kerajaan mengagihkan kebanyakan sumber pendidikan untuk pembangunan sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan. Masalah-masalah kekurangan peruntukan wang, guru, sekolah dan tanah rizab serta penghakisan kuasa lembaga pengurus sekolah yang dihadapi oleh sekolah jenis kebangsaan Cina, sekolah jenis kebangsaan Tamil, sekolah mubaligh, sekolah agama rakyat dan sekolah conforming masih tidak diselesaikan.

 

Selain itu, kerajaan masih tidak mengiktiraf Sijil Peperiksaan Bersama (Unified Examination Certificate, UEC) Sekolah-sekolah Menengah Persendirian Cina dan tidak menginstitusikan peruntukan wang secara sistematik kepada sekolah-sekolah menengah persendirian Cina setiap tahun. Pada tahun-tahun kebelakangan ini, kerajaan telah meluluskan penubuhan banyak sekolah swasta dan sekolah antarabangsa yang beroriantasikan keuntungan tetapi tidak meluluskan penubuhan sekolah menengah persendirian Cina yang berasaskan non-profit, sebaliknya menghadkan bilangan sekolah menengah persendirian Cina kepada 60 buah sahaja.

 

 

(2) SISTEM PENDIDIKAN SEKOLAH CINA

 

Pendidikan bahasa ibunda aliran sekolah Cina telah berakar dan membangun di negara kita selama hampir 200 tahun. Ia berperanan meneruskan kesinambungan kebudayaan masyarakat Cina dan membangunkan modal insan negara kita. Pembangunan pendidikan sekolah Cina membolehkan pembangunan kebudayaan masyarakat Cina dan media massa bahasa Cina.

 

Masyarakat Cina termasuk pertubuhan-pertubuhan masyarakat dan sekolah turut meraikan pelbagai perayaan tradisional, memperkembangkan adat resam, seni, tamadun Konfusianisme, Buddhisme dan Taoisme, mengadakan pelbagai aktiviti budaya dan persembahan, malahan juga mencipta aktiviti budaya yang berciri tempatan seperti 24 Festive Drums, Penang Chengay Parade, Johor Bharu Old Temple Chingay Parade, Pesta Kebudayaan Cina Malaysia dan pameran beraneka jenis makanan.

 

Selama ini, masyarakat Cina bersungguh-sungguh memelihara dan membangunkan pendidikan sekolah Cina, berjuang untuk kedudukan sama rata, hak dan kepentingan yang manasabah dan adil. Ia juga membantah akta, dasar, laporan dan pelan pendidikan serta langkah pentadbiran pendidikan yang tidak kondusif kepada survival dan pembangunan pendidikan sekolah Cina.

 

Atas sokongan orang ramai, semangat berdikari dan berusaha sendiri, maka masyarakat Cina terus berusaha membangunkan satu sistem pendidikan sekolah Cina dari peringkat sekolah rendah, sekolah menengah hingga universiti. Ini menyumbang kepada kepelbagaian pendidikan dalam sistem pendidikan negara kita.

 

Usaha tersebut telah membuahkan hasil. Pada tahun 2014, negara kita mempunyai satu sistem pendidikan sekolah Cina yang formal dengan sejumlah 560 ribu orang murid di 1295 buah sekolah jenis kebangsaan Cina, 80 ribu orang pelajar di 60 buah sekolah menengah persendirian Cina dan 6 ribu orang pelajar di 3 buah institusi pengajian tinggi swasta.

 

Mengikut perangkaan kerajaan pada tahun 2013, sebanyak 96% murid-murid Cina belajar di sekolah jenis kebangsaan Cina (SJKC). Selain itu, terdapat 81011 orang murid bukan Cina belajar di SJKC, iaitu mencakupi 13.4% daripada jumlah 602578 orang murid SJKC pada tahun 2012.

 

Sekolah jenis kebangsaan Cina mengguna bahasa Cina sebagai bahasa pengantar utama dan bahasa pentadbiran sekolah, manakala bahasa kebangsaan dan bahasa Inggeris adalah mata pelajaran wajib. Selain itu, institusi-institusi pengajian tinggi swasta yang berkenaan pula mengguna bahasa pengantar yang berlainan seperti bahasa kebangsaan, dwibahasa (bahasa Inggeris dan bahasa Cina) atau bahasa Cina mengikut keadaan pengajaran dan pembelajaran setiap kursus.

 

Hal-hal perguruan, kurikulum dan peperiksaan awam di SJKC dikendalikan oleh kerajaan dan kakitangan SJKC merupakan penjawat awam kerajaan. SJKC tidak mendapat layanan yang adil dan masalah-masalah kekurangan guru, sekolah, tanah rizab dan peruntukan wang yang dihadapinya selama ini masih tidak diselesaikan. Contohnya, walaupun bilangan murid SJKC mencakupi 21% daripada jumlah murid sekolah rendah, tetapi peruntukan pembangunan dalam beberapa Rancangan Malaysia terdekat yang diumumkan oleh kerajaan hanya setakat 2.4% hingga 3.6% daripada jumlah peruntukan pembangunan sekolah rendah. Ini menyebabkan SJKC terpaksa mendapatkan derma daripada masyarakat Cina untuk menyenggara dan membangunkan sekolah.

 

Kos operasi dan pembangunan serta penggajian kakitangan bagi kesemua 60 buah sekolah menengah persendirian Cina dan 3 buah institusi pengajian tinggi swasta yang berkenaan adalah dikendalikan oleh pihak lembaga pengurus masing-masing.

 

Selain itu, satu pergerakan untuk memulihkan sekolah menengah persendirian Cina telah dilancarkan pada tahun 1970-an. Pada tahun 1973, Dong Jiao Zong menubuhkan satu jawatankuasa kerja untuk membangunkan sekolah-sekolah menengah persendirian Cina, ini termasuk penerbitan buku teks, perjalanan peperiksaan, latihan perguruan, bimbingan pelajaran di peringkat tinggi, aktiviti pelajar, pinjaman dan biasiswa pelajaran, dan sebagainya.

 

Peperiksaan bagi Sijil Peperiksaan Bersama (Unified Examination Certificate, UEC) Sekolah-sekolah Menengah Persendirian Cina telah dijalankan mulai tahun 1975 dan peperiksaan tahun ini merupakan kali yang ke 41. Pada masa sekarang terdapat banyak universiti luar negara dan institusi pengajian tinggi swasta di negara kita telah menerima UEC sebagai satu kelayakan kemasukan. Ini termasuk 87 buah universiti yang terkenal daripada 200 buah universiti terbaik seluruh dunia juga mempunyai tamatan pelajar sekolah menengah persendirian Cina melanjutkan pelajaran di universiti-universiti tersebut.

 

Sekolah conforming (Conforming School) merupakan sekolah yang pada asalnya adalah sekolah menengah Cina tetapi telah ditukar menjadi sekolah menengah Inggeris (Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan) dan kemudiannya ditukar menjadi sekolah menengah kebangsaan yang menggunakan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama di mana bahasa Cina hanya merupakan satu mata pelajaran sahaja.

 

Kini terdapat 120 ribu orang murid di 78 buah sekolah conforming, hal-hal perguruan, kurikulum dan peperiksaan awam sekolah-sekolah tersebut dikendalikan oleh kerajaan dan kakitangannya merupakan penjawat awam kerajaan.

 

Sepanjang 50 tahun lebih ini, kerajaaan tidak menepati janji-janjinya kepada sekolah-sekolah conforming. Ini termasuk janji-janji kerajaan untuk memperuntukkan satu pertiga daripada masa persekolahan kepada pengajaran dan pembelajaran bahasa Cina dan kesusasteraan Cina, menanggung semua perbelanjaan operasi dan pembangunan sekolah, menjamin kuasa lembaga pengelola sekolah, perlantikan guru termasuk pengetua dan guru penolong kanan hendaklah mendapat persetujuan pihak lembaga pengurus sekolah, manakala lembaga pengurus sekolah berhak menggaji pekerja sekolah yang dibiayai oleh kerajaan, hakmilik harta sekolah dikekalkan di pihak lembaga pengelola atau pemunya harta dan tidak akan diambil milik oleh kerajaan.

 

Kerajaan telah banyak kali memungkiri janji-janjinya kepada sekolah-sekolah conforming. Ini termasuk pemansuhan status perundangan “Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan” melalui Akta Pendidikan 1996, penghakisan kuasa lembaga pengelola sekolah serta ciri-ciri, hak dan kepentiang sekolah-sekolah conforming.

 

Sekolah-sekolah conforming dipinggirkan manakala masalah-masalah yang dihadapinya seperti kekurangan peruntukan wang dan guru, perlantikan pengetua dan guru penolong kanan yang tidak berkelayakan Bahasa Cina, jumlah waktu pengajaran dan pembelajaran mata pelajaran Bahasa Cina dan Kesusasteraan Cina masih tidak diselesaikan.

 

Selain itu, pihak kerajaan juga melantik pengetua dan guru penolong kanan yang tidak berkelayakan Bahasa Cina ke sekolah-sekolah conforming dan ini tidak dipersetujui oleh pihak lembaga pengelola sekolah.

 

 

(3) CABARAN DAN KRISIS YANG DIBAWA OLEH PELAN PENDIDIKAN KEPADA PENDIDIKAN BAHASA IBUNDA

 

Pelan-pelan pendidikan yang dikemukakan oleh kementerian pendidikan meliputi beberapa perkara yang tidak kondusif kepada survival dan pembangunan pendidikan bahasa ibunda.

 

Dalam tahun 2001 hingga 2013, Kementerian Pendidikan Malaysia telah mengemukakan tiga pelan pendidikan, iaitu Pembangunan Pendidikan 2001-2010, Pelan Induk Pembangunan Pendidikan 2006-2010 dan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025. Dasar-dasar teras pelan-pelan pendidikan tersebut adalah bertujuan untuk melaksanakan “objektif muktamad” (ultimate objective) Penyata Razak 1956 bagi membina sebuah negara bangsa (nation state) dan merealisasikan “Satu Negara, Satu Bangsa, Satu Budaya, Satu Bahasa, Satu Aliran Sekolah”.

 

Perenggan 1.04 di dalam Pembangunan Pendidikan 2001-2010 menyatakan bahawa Dasar Pendidikan Kebangsaan sentiasa mengutamakan isu perpaduan rakyat berbilang kaum dan hendaklah mengadakan perkara-perkara berikut:

a.       sistem pelajaran kebangsaan untuk semua;

b.      bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama dalam persekolahan;

c.       kurikulum kebangsaan yang mengutamakan budaya Melayu serta sukatan pelajaran yang sama untuk semua aliran sekolah yang diperakukan; dan

d.      sistem peperiksaan yang sama bagi semua aliran sekolah.

 

Pelan pendidikan itu juga menyatakan perkara-perkara tersebut merupakan perakuan-perakuan utama Penyata Razak 1956. Ia juga menyatakan dasar-dasar dalam Laporan Rahman Talib 1960 dan Akta Pelajaran 1961 adalah bertujuan membina satu sistem pendidikan yang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama.

 

Pelan Induk Pembangunan Pendidikan 2006-2010 menegaskan pembinaan sebuah negara bangsa (nation state) dan pemerkasaan kedudukan bahasa kebangsaan untuk memastikan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama dalam sistem pendidikan kebangsaan. Pelan pendidikan ini juga menitikberatkan tamadun Islam, sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan sebagai sekolah pilihan utama di kalangan rakyat semua kaum. Ia juga menyentuh pelaksanaan program Sekolah Wawasan.

 

Sehubungan itu, perenggan 4.12 dan 4.16 pelan tersebut menyatakan pembinaan satu sistem pendidikan yang menggunakan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama. Perenggan 4.26 pula menetapkan pembinaan satu sistem persekolahan dari peringkat prasekolah hingga ke peringkat menengah yang menggunakan satu bahasa perantaraan (Bahasa Kebangsaan), kurikulum dan kokurikulum yang seragam serta satu jenis peperiksaan dan pensijilan yang mempunyai pengiktirafan yang sama, manakala pembelajaran bahasa kaum-kaum utama lain di peringkat sekolah rendah dan menengah hanyalah sebagai satu mata pelajaran pilihan oleh semua pelajar.

 

Akibatnya, sekolah-sekolah yang menyediakan pendidikan bahasa ibunda seperti sekolah jenis kebangsaan Cina dan sekolah jenis kebangsaan Tamil menghadapi masalah-masalah penghakisan ciri-cirinya dan krisis survival. Selain itu, bahasa ibunda kaum Cina, Tamil dan lain hanya menjadi satu mata pelajaran di prasekolah, sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan yang menggunakan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama, manakala bahasa Cina dan bahasa Tamil pula kehilangan kedudukannya sebagai bahasa pengantar di sekolah-sekolah.

 

Semasa mengumumkan kajian semula sistem pendidikan kebangsaan dan penggubalan pelan pembangunan pendidikan pada 16 Julai 2011, YAB Timbalan Perdana Menteri merangkap Menteri Pendidikan Tan Sri Muhyiddin Yassin pernah menyatakan keperihatinannya terhadap sistem pendidikan kebangsaan dan ingin tahu sama ada dasar-dasar dan matlamat-matlamat Penyata Razak 1956 telah dilaksanakan dan direalisasikan.

 

 

Semasa melancarkan laporan akhir Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 pada 6 September 2013, YAB Timbalan Perdana Menteri merangkap Menteri Pendidikan juga menegaskan bahawa pelan pendidikan tersebut mempertahankan dan melaksanakan dasar-dasar yang ditetapkan di dalam Akta Pendidikan 1996.

 

Ini menunjukkan pelan-pelan pendidikan tersebut melaksanakan dasar sistem satu aliran sekolah, khasnya dasar pendidikan kebangsaan yang dinyatakan di dalam mukadimah dan seksyen 17 Akta Pendidikan 1996 yang menetapkan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama di semua institusi pendidikan.

 

Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 menyatakan bahawa pelan pendidikan ini digubal berasaskan kepada laporan dan dasar pendidikan sebelumnya (Bab 1 muka surat 4). Ia juga menyatakan dasar-dasar dalam Penyata Razak 1956 merupakan asas kepada penggubalan dasar-dasar pendidikan kebangsaan bagai mencapai “perpaduan rakyat” (Bab A muka surat 1).

 

Pihak berkuasa telah mengambil masa selama 35 tahun melalui Akta Pelajaran 1961 dan Akta Pendidikan 1996 untuk merealisasikan “objektif muktamad” (ultimate objective) Penyata Razak 1956 secara beransur-ansur dengan menukarkan sekolah rendah dan menengah aliran Inggeris, sekolah mubaligh dan sekolah conforming (bekas sekolah menengah Cina) kepada sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan di mana bahasa kebangsaan diguna sebagai bahasa pengantar utama.

 

Kini, Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 pula mengambil dan mempercepatkan langkah untuk mencapai “objektif muktamad” dalam masa 13 tahun di peringkat prasekolah, sekolah jenis kebangsaan Cina (SJKC) dan sekolah jenis kebangsaan Tamil (SJKT) untuk merealisasikan sistem satu aliran sekolah. Apabila SJKC kehilangan ciri-cirinya, maka sekolah menengah persendirian Cina turut terjejas dan tidak dapat diteruskan lagi.

 

Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 mengambil masa 13 tahun untuk melaksanakan dasar sistem satu aliran sekolah melalui 3 peringkat (3 tahun + 5 tahun + 5 tahun) dan mempercepatkan langkahnya untuk mencapai “objektif muktamad”.

 

Dasar-dasar dan langkah-langkah yang tidak kondusif kepada survival dan pembangunan pendidikan bahasa ibunda dan sistem pelbagai aliran sekolah di dalam Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 adalah seperti berikut:

 

Peringkat 1 (Tahun 2013-2015)

 

1.        Kementerian Pendidikan Malaysia (KPM) menetapkan bahawa semua tadika atau prasekolah hendaklah menggunakan kurikulum prasekolah kebangsaan. Perenggan 4.26 Pelan Induk Pembangunan Pendidikan 2006-2010 pula menetapkan pembinaan satu sistem persekolahan dari peringkat prasekolah hingga ke peringkat menengah yang menggunakan satu bahasa perantaraan (Bahasa Kebangsaan), kurikulum dan kokurikulum yang seragam serta satu jenis peperiksaan dan pensijilan yang mempunyai pengiktirafan yang sama, manakala pembelajaran bahasa kaum-kaum utama lain di peringkat sekolah rendah dan menengah hanyalah sebagai satu mata pelajaran pilihan oleh semua pelajar.

 

Selepas itu, Kurikulum Standard Prasekolah Kebangsaan 2010 yang dikeluarkan oleh KPM telah memansuhkan kedudukan bahasa Cina atau bahasa Tamil sebagai bahasa pengantar utama di peringkat prasekolah. Peruntukan masa pengajaran dan pembelajaran (P&P) yang dikendalikan dalam bahasa kebangsaan, bahasa Inggeris dan bahasa Cina (atau bahasa Tamil) di prasekolah adalah 400 minit seminggu masing-masing, iaitu satu pertiga daripada jumlah masa P&P seminggu.

 

Kini, Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 melaksanakan dasar-dasar dan langkah-langkah tersebut dengan selanjutnya dan menetapkan semua Tadika hendaklah menggunakan kurikulum standard prasekolah kebangsaan dan berdaftar.

 

Keadaan tersebut menyebabkan sekolah jenis kebangsaan Cina dan sekolah menengah persendirian Cina menghadapi krisis survival. Ini umpamakan satu “pengubahan genetik” untuk menyeragamkan bahasa pengantar pelbagai aliran prasekolah sedia ada kepada bahasa kebangsaan secara berunsur-unsur, seterusnya menyebabkan Tadika aliran bahasa Cina atau Tamil kehilangan ciri-cirinya dan menghadapi krisis survival. Keadaan ini sebenarnya akan menafikan hak-hak dan kebebasan ibu bapa memilih jenis aliran tadika atau sekolah rendah untuk anak-anak mereka, seterusnya memaksa ibu bapa menghantar anak-anak ke sekolah kebangsaan dan menyebabkan bilangan murid sekolah jenis kebangsaan Cina (SJKC) dan sekolah jenis kebangsaan Tamil (SJKT) berkurangan serta menjejaskan survival sekolah menengah persendirian Cina (SMPC). Ini akan menjadikan sekolah kebangsaan (SK) dan sekolah menengah kebangsaan (SMK) sebagai sekolah pilihan utama rakyat semua kaum sehingga mencapai “objektif muktamad” (ultimate objective) Penyata Razak 1956 iaitu sistem satu aliran sekolah.

 

Sungguhpun seksyen 23 Akta Pendidikan 1996 menyatakan bahasa-bahasa selain bahasa kebangsaan boleh digunakan sebagai bahasa pengantar di tadika, namun masyarakat kita hendaklah sedar dan berwaspada bahawa pada suatu hari nanti, pihak kerajaan boleh menggunakan pelbagai cara seperti apa yang berlaku pada sekolah conforming dan isu pengajaran dan pembelajaran Sains dan Matematik dalam bahasa Inggeris (PPSMI), untuk menyeragamkan bahasa pengantar tadika kepada bahasa kebangsaan. Di peringkat akhir PPPM 2013-2025, bahasa Cina dan bahasa Tamil menjadi bahasa ketiga, sama status seperti bahasa Jepun, bahasa Arab dan bahasa lain

 

2.        Dasar Memartabatkan Bahasa Kebangsaan & Memperkukuh Bahasa Inggeris (MBMMBI) 2010, Konsep Kurikulum Standard Sekolah Rendah (KSSR) 2011, Dasar Pendidikan Kebangsaan 2012 dan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 adalah bertujuan membina sebuah negara bangsa (nation state) atas nama memartabatkan bahasa kebangsaan dan perpaduan rakyat. Maka ia mengkehendaki SJKC dan SJKT menggunakan kurikulum, buku teks dan peperiksaan mata pelajaran Bahasa Kebangsaan yang sama tahap dengan Sekolah Kebangsaan, seterusnya masa pengajaran dan pembelajaran Bahasa Kebangsaan bertambah dengan banyaknya.

 

Latihan perguruan, kurikulum, buku teks, kaedah pengajaran dan pembelajaran (pedagogi) dan penilaian/peperiksaan mata pelajaran bahasa kebangsaan yang dilaksanakan juga menimbulkan pelbagai masalah. Ia tidak sesuai dan tidak memenuhi keperluan dan keadaan sebenar di SJKC dan SJKT serta tidak menyelesaikan masalah-masalah yang dihadapinya.

 

3.        KPM mengemukukan penukaran status SJKC dan sekolah lain daripada “sekolah bantuan kerajaan” kepada “sekolah kerajaan”, tanah sekolah dipajak secara jangka pangjang kepada KPM atau mengadakan kontrak supaya KPM menjadi pemegang amanah bagi tanah sekolah tersebut.

 

Langkah-langkah tersebut akan menukar sistem SJKC dan menghakis ciri-ciri SJKC secara beransur-ansur. Ini termasuk menghakis kuasa lembaga pengelola sekolah (LPS), mengubah struktur komposisi LPS sehingga dikongkong dan dikuasai oleh pihak lain. Ia juga boleh menyebabkan LPS kehilangan hakmilik sekolah serta kuasa pengurusan, pegangan amanah dan penggunaan harta sekolah. Pada masa itu, LPS hanya wujud pada nama sahaja dan tidak ada apa-apa substance lagi.

 

Pada masa ini, terdapat lebih daripada 1290 buah SJKC yang ditubuhkan oleh masyarakat Cina melalui institusi Lembaga Pengurus Sekolah dan sekolah-sekolah ini mendapat bantuan daripada kerajaan. Oleh itu, mengikut Akta Pendidikan 1996, kesemua SJKC tersebut merupakan “sekolah bantuan kerajaan” dan berhak mendapat sumbangan modal dan sumbangan bantuan penuh (iaitu peruntukan pembangunan dan peruntukan operasi) di sisi undang-undang.

 

Lembaga pengurus sekolah SJKC merupakan pihak yang menubuhkan dan memiliki SJKC. Apabila pihak KPM menukarkan status perundangan SJKC daripada “sekolah bantuan kerajaan” kepada “sekolah kerajaan”, SJKC yang ditukar status tersebut akan dimiliki oleh kerajaan, ini merupakan tindakan menasionalisasikan SJKC yang pada asalnya ditubuh dan dimiliki oleh lembaga pengurus sekolah SJKC menjadi hakmilik kerajaan.

 

Peringkat 2 (Tahun 2016-2020)

 

4.        Rancangan Integrasi Murid Untuk Perpaduan (RIMUP) yang dikemukakan semula oleh KPM turut malaksanakan beberapa langkah yang tidak kondusif kepada SJKC dan SJKT. Pekeliling dan garis panduan yang dikeluarkan menetapkan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar program RIMUP. Semua urusan mesyuarat, kenyataan, pengumuman, penerangan, penerbitan dan lain-lain hendaklah dijalankan dalam bahasa kebangsaan. Penggunaan bahasa-bahasa lain dihadkan dan hilang status sebagai bahasa pengantar. KPM juga tidak menetapkan kekebasan mengguna bahasa pengantar masing-masing di kalangan sekolah-sekolah yang menyertai program RIMUP. Ini selanjutnya menghakis ciri-ciri pendidikan bahasa ibunda SJKC dan SJKT.

 

5.        KPM telah mengemukakan Program Sekolah Wawasan pada tahun 1995. Perenggan 4.2 dalam buku panduan “Sekolah Wawasan: Konsep dan Pelaksanaan” menyatakan: “Dalam usaha mencapai matlamat perpaduan negara, pendidikan memainkan peranan yang amat penting. Dasar Pelajaran Kebangsaan yang berteraskan Penyata Razak 1956 jelas menegaskan tujuan dasar pendidikan sebagai alat perpaduan bagi rakyat negara ini, khususnya di kalangan kanak-kanak sekolah. Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa pengantar yang seragam bagi semua jenis sekolah dilihat sebagai satu ciri yang paling penting dan perlu dilaksanakan sepenuhnya secara berunsur-unsur.”

 

Oleh itu, program sekolah wawasan sebenarnya adalah satu langkah untuk menempatkan sekolah-sekolah yang berlainan aliran ke dalam satu tapak sekolah yang sama dan menukarkan bahasa pengantar sekolah jenis kebangsaan Cina (SJKC) dan sekolah jenis kebangsaan Tamil (SJKT) kepada bahasa kebangsaan secara beransur-unsur, dan ahkhirnya SJKC dan SJKT ditukar menjadi sekolah kebangsaan (SK) untuk mencapai “objektif muktamad” (ultimate objective) Penyata Razak 1956.

 

6.        Penggabungan atau penutupan sekolah-sekolah kurang murid yang dikemukakan oleh KPM akan mengurangkan lagi bilangan sekolah jenis kebangsaan Cina (SJKC) dan sekolah jenis kebangsaan Tamil (SJKT).

 

Selain itu, pemindahan sekolah kurang murid merupakan satu langkah yang bersifat untuk menggantikan pembinaan sekolah baru. Ini menafikan pembinaan SJKC dan SJKT yang baru. Rakyat sudah mengutarakan suara hatinya agar kerajaan mengagihkan tanah dan peruntukan wang yang diperlukan serta membina SJKC dan SJKT yang baru secara sistematik.

 

7.        KPM menegaskan dasar MBMMBI dan pengagihan sebahagian besar sumber pendidikan kepada sekolah kebangsaan (SK) dan sekolah menengah kebangsaan (SMK), dan menjadikan SK dan SMK sebagai sekolah pilihan utama rakyat semua kaum. Akan tetapi, KPM tidak mempunyai dasar dan program untuk memperkasakan Bahasa Cina, Bahasa Tamil dan SJKC, SJKT, sekolah conforming dan sekolah mubaligh, malah mengabaikan pembangunan mereka.

 

KPM tidak menyatakan masalah-masalah yang dihadapi oleh sekolah-sekolah tersebut seperti kekurangan guru, peruntukan wang, sekolah dan tanah rizab sekolah. Ia juga tidak menyatakan masalah-masalah yang dihadapi oleh pelajar-pelajar dalam pembelajaran Bahasa Cina dan Bahasa Tamil. Selain itu, KPM tidak mengemukakan formula penyelesaian masalah-masalah tersebut secara sistematik. Ini mengabaikan hak-hak yang sepatutnya dinikmati oleh pelajar-pelajar dan sekolah-sekolah tersebut.

 

Peringkat 3 (Tahun 2021-2025)

 

8.        KPM berhasrat menjadikan sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan sebagai sekolah pilihan utama rakyat semua kaum pada tahun 2021-2025. Pada masa itu, KPM akan mengkaji semula pilihan pelbagai jenis aliran sekolah dan struktur sistem pendidikan kebangsaan.

 

Ini bermakna pihak berkuasa akan mengkaji semula status perundangan dan nilai kewujudan sekolah jenis kebangsaan Cina (SJKC) dan sekolah jenis kebangsaan Tamil (SJKT). Keadaan ini akan menimbulkan kebimbangan orang ramai berkenaan sama ada pendidikan prasekolah yang berlainan aliran, SJKC, SJKT dan sekolah menengah persendirian Cina akan terus dipinggirkan sehingga menghadapi krisis survival dan kehilangan statusnya di sisi undang-undang, malah menyebabkan ibu bapa kehilangan hak-hak dan kebebasan dalam memilih jenis aliran sekolah dan pendidikan bahasa ibunda untuk anak-anak mereka.

 

KPM pernah menukar sebilangan besar sekolah menengah Cina menjadi sekolah menengah jenis kebangsaan (sekolah menengah Inggeris), seterusnya mengkaji semula struktur sistem pendidikan kebangsaan dan status perundangan sekolah-sekolah rendah dan menengah Inggeris. Bahasa pengantar sekolah-sekolah Inggeris tersebut ditukar kepada bahasa kebangsaan. Akhirnya, sekolah-sekolah Inggeris tersebut ditukar menjadi sekolah kebangsaan dan sekolah menengah kebangsaan, malah status perundangan sekolah-sekolah Inggeris tersebut telah dimansuhkan di bawah Akta Pendidikan 1996.

 

Penukaran sekolah menengah Cina dan sekolah-sekolah rendah dan menengah Inggeris merupakan satu pengalaman yang menyakitkan hati. Pengajaran pahit tersebut membolehkan kita memahami dan berwaspada terhadap cara-cara pihak berkuasa meminggirkan dan menukar ciri-ciri sekolah-sekolah aliran Cina dan Tamil sehingga menimbulkan krisis survival sekolah-sekolah tersebut. Oleh itu, masyarakat haruslah dengan tegasnya membantah dan menghalang malapetaka yang seumpamanya berlaku kepada prasekolah, SJKC, SJKT dan sekolah menengah persendirian Cina.

 

Ini menunjukkan SJKC dan SJKT akan terus dipinggirkan dan ciri-cirinya terhakis di Peringkat 1 (Tahun 2013-2015) dan Peringkat 2 (Tahun 2016-2020) Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025. Keadaan ini meletakkan landasan untuk mencapai “objektif muktamad” (ultimate objective) Penyata Razak 1956 di Peringkat 3 (Tahun 2021-2025) pelan pendidikan tersebut.

 

 

(4) PRINSIP YANG SAH DI SISI UNDANG-UNDANG BAGI ERJUANGAN KAMI

 

Dong Zong mengemukakan permintaan-permintaan yang sesuai, munasabah dan sah di sisi undang-undang, perjuangannya adalah berlantaskan prindip yang sah di sisi undang-undang sebagai berikut:

 

1.        Menghormati kedudukan Bahasa Kebangsaan dan mementingkan pembelajaran Bahasa Kebangsaan.

2.        Perkara 152(1) Perlembagaan Persekutuan Malaysia memberi hak-hak kepada rakyat setiap kaum untuk mengguna, mengajar atau belajar bahasa ibunda masing-masing.

3.        Rakyat setiap kaum melaksanakan tanggungjawab dan kewajipannya sebagai warganegara dan menikmati hak-hak dan kepentingannya sebagai warganegara dan pembayar cukai.

4.        Memperjuangkan survival dan pembangunan pendidikan sekolah Cina tidak menjejaskan hak-hak dan kepentingan kaum lain.

5.        Mengikut amalan sebuah negara yang berbilang kaum, kerajaan hendaklah bertanggungjawap dan menyokong pembangunan pendidikan bahasa ibunda.

6.        Resolusi, konvensyen dan deklarasi berkenaan hak asasi manusia, kepelbagaian kebudayaan dan pendidikan bahasa ibunda yang diumumkan oleh Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, UNESCO dan persidangan antarabangsa. Ini termasuk:

 

(1)           The Universal Declaration of Human Rights 1948. Adopted by the United Nations General Assembly

 

Article 26

(1) Everyone has the right to education; (2) Education shall be directed to the full development of the human personality and to the strengthening of respect for human rights and fundamental freedoms; (3) Parents have a prior right to choose the kind of education that shall be given to their children.

 

(2)           The UNESCO meeting of specialists in 1951

“On educational grounds, we recommend that the use of the mother tongue be extended to as late as a stage in education as possible. In particular, pupils should begin their schooling through the medium of the mother tongue, because they understand it best and because to begin their school life in the mother tongue will make the break between home and the school as small as possible.” (p. 47-48)

 

Source: UNESCO (1953). The Use of Vernacular Language in Education. UNESCO Monographs on Fundamental Education, No.8. Paris: UNESCO.

http://unesdoc.unesco.org/images/0000/000028/002897eb.pdf

 

 

 

(3)           UNESCO Convention against Discrimination in Education 1960

 

Article 1

1. For the purposes of this Convention, the term “discrimination” includes any distinction, exclusion, limitation or preference which, being based on race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, economic condition or birth, has the purpose or effect of nullifying or impairing equality of treatment in education and in particular:

(a) Of depriving any person or group of persons of access to education of any type or at any level;

(b) Of limiting any person or group of persons to education of an inferior standard;

(c) Subject to the provisions of Article 2 of this Convention, of establishing or maintaining separate educational systems or institutions for persons or groups of persons; or

(d) Of inflicting on any person or group of persons conditions which are in-compatible with the dignity of man.

 

2. For the purposes of this Convention, the term “education” refers to all types and levels of education, and includes access to education, the standard and quality of education, and the conditions under which it is given.

 

Article 2

(b) The establishment or maintenance, for religious or linguistic reasons, of separate educational systems or institutions offering an education which is in keeping with the wishes of the pupil's parents or legal guardians, if participation in such systems or attendance at such institutions is optional and if the education provided conforms to such standards as may be laid down or approved by the competent authorities, in particular for education of the same level.

 

Article 3

(a) To abrogate any statutory provisions and any administrative instructions and to discontinue any administrative practices which involve discrimination in education;

 

Article 5

1(a) Education shall be directed to the full development of the human personality and to the strengthening of respect for human rights and fundamental freedoms; 1(c) It is essential to recognize the right of members of national minorities to carry on their own educational activities, including the maintenance of schools and the use or the teaching of their own language; 1(c)(i) That this right is not exercised in a manner which prevents the members of these minorities from understanding the culture and language of the community as a whole and from participating in its activities.

 

Selain itu, pakar-pakar dalam jawatankuasa perlindungan hak-hak kaum minoriti menyatakan bahawa penggunaan bahasa ibunda dalam sistem pendidikan memainkan peranan yang penting untuk menentukan sama ada kaum minoriti berupaya memelihara dan membangunkan ciri-ciri kaum tersebut; sekiranya sesebuah negara tidak melaksanakan pendidikan yang menggunakan bahasa ibunda sebagai bahasa pengantar, maka kebudayaan kaum minoriti tersebut akan terancam kerana bahasa ibunda merupakan komposisi utama kebudayaannya; Apabila sistem pendidikan sesebuah negara menafikan penggunaan bahasa ibunda sebagai bahasa pengantar, maka keberkesanan tindakan-tindakan pendidikannya adalah dipersoalkan.

 

(4)           UNESCO Declaration of the Principles of International Cultural Co-operation 1966

 

Article 1

1. Each culture has a dignity and value which must be respected and preserved.

2. Every people has the right and the duty to develop its culture.

3. In their rich variety and diversity, and in the reciprocal influences they exert on one another, all cultures form part of the common heritage belonging to all mankind.

 

(5)           UNESCO Declaration on Race and Racial Prejudice 1978

 

Article 6

1. The State has prime responsibility for ensuring human rights and fundamental freedoms on an entirely equal footing in dignity and rights for all individuals and all groups.

 

Article 9

1. The principle of the equality in dignity and rights of all human beings and all peoples, irrespective of race, colour and origin, is a generally accepted and recognized principle of international law. Consequently any form of racial discrimination practised by a State constitutes a violation of international law giving rise to its international responsibility.

 

(6)           UNESCO Universal Declaration on Cultural Diversity 2001

 

Article 1 – Cultural diversity: the common heritage of humanity

Culture takes diverse forms across time and space. This diversity is embodied in the uniqueness and plurality of the identities of the groups and societies making up humankind. As a source of exchange, innovation and creativity, cultural diversity is as necessary for humankind as biodiversity is for nature. In this sense, it is the common heritage of humanity and should be recognized and affirmed for the benefit of present and future generations.

 

Article 5 – Cultural rights as an enabling environment for cultural diversity

All persons are entitled to quality education and training that fully respect their cultural identity.

 

(7)           UNESCO Declaration of Principles on Tolerance 1995

 

Article 1 - Meaning of tolerance

1.1 Tolerance is respect, acceptance and appreciation of the rich diversity of our world's cultures, our forms of expression and ways of being human. It is fostered by knowledge, openness, communication and freedom of thought, conscience and belief. Tolerance is harmony in difference.

 

(8)           International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination 1965. Adopted by the United Nations General Assembly

 

Article 2

1. States Parties condemn racial discrimination and undertake to pursue by all appropriate means and without delay a policy of eliminating racial discrimination in all its forms and promoting understanding among all races, and, to this end:

 

Article 7

States Parties undertake to adopt immediate and effective measures, particularly in the fields of teaching, education, culture and information, with a view to combating prejudices which lead to racial discrimination and to promoting understanding, tolerance and friendship among nations and racial or ethnical groups, as well as to propagating the purposes and principles of the Charter of the United Nations, the Universal Declaration of Human Rights, the United Nations Declaration on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination, and this Convention.

 

(9)           International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights 1966. Adopted by the United Nations General Assembly

 

Article 2

2. The States Parties to the present Covenant undertake to guarantee that the rights enunciated in the present Covenant will be exercised without discrimination of any kind as to race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status.

 

 

 

Article 13

1. The States Parties to the present Covenant recognize the right of everyone to education. They agree that education shall be directed to the full development of the human personality and the sense of its dignity, and shall strengthen the respect for human rights and fundamental freedoms.

 

(10)       International Covenant on Civil and Political Rights 1966. Adopted by the United Nations General Assembly

 

Article 27

In those States in which ethnic, religious or linguistic minorities exist, persons belonging to such minorities shall not be denied the right, in community with the other members of their group, to enjoy their own culture, to profess and practise their own religion, or to use their own language.

 

(11)       Convention on the Rights of the Child 1989. Adopted by the United Nations General Assembly

 

Article 2

1. States Parties shall respect and ensure the rights set forth in the present Convention to each child within their jurisdiction without discrimination of any kind, irrespective of the child's or his or her parent's or legal guardian's race, colour, sex, language, religion, political or other opinion, national, ethnic or social origin, property, disability, birth or other status.

 

2. States Parties shall take all appropriate measures to ensure that the child is protected against all forms of discrimination or punishment on the basis of the status, activities, expressed opinions, or beliefs of the child's parents, legal guardians, or family members.

 

Article 28

1. States Parties recognize the right of the child to education, and with a view to achieving this right progressively and on the basis of equal opportunity

 

Article 29

1. States Parties agree that the education of the child shall be directed to:

(a) The development of the child's personality, talents and mental and physical abilities to their fullest potential;

(b) The development of respect for human rights and fundamental freedoms, and for the principles enshrined in the Charter of the United Nations;

(c) The development of respect for the child's parents, his or her own cultural identity, language and values, for the national values of the country in which the child is living, the country from which he or she may originate, and for civilizations different from his or her own;

 

Article 30

In those States in which ethnic, religious or linguistic minorities or persons of indigenous origin exist, a child belonging to such a minority or who is indigenous shall not be denied the right, in community with other members of his or her group, to enjoy his or her own culture, to profess and practise his or her own religion, or to use his or her own language.

 

(12)       Declaration on the Rights of Persons Belonging to National or Ethnic, Religious and Linguistic Minorities 1992. Adopted by the United Nations General Assembly

 

Article 1

1. States shall protect the existence and the national or ethnic, cultural, religious and linguistic identity of minorities within their respective territories and shall encourage conditions for the promotion of that identity.

2. States shall adopt appropriate legislative and other measures to achieve those ends.

 

Article 4

1. States shall take measures where required to ensure that persons belonging to minorities may exercise fully and effectively all their human rights and fundamental freedoms without any discrimination and in full equality before the law.

3. States should take appropriate measures so that, wherever possible, persons belonging to minorities may have adequate opportunities to learn their mother tongue or to have instruction in their mother tongue.

 

(13)       The Universal Declaration of Linguistic Rights 1996 (Barcelona Declaration 1996)

 

Article 10

1. All language communities have equal rights.

 

Article 7

1. All languages are the expression of a collective identity and of a distinct way of perceiving and describing reality and must therefore be able to enjoy the conditions required for their development in all functions.

 

Article 23

3. Education must always be at the service of linguistic and cultural diversity and of harmonious relations between different language communities throughout the world.

 

 

 

Article 24

All language communities have the right to decide to what extent their language is to be present, as a vehicular language and as an object of study, at all levels of education within their territory: preschool, primary, secondary, technical and vocational, university, and adult education.

 

 

(5) PERHIMPUNAN PERSATUAN-PERSATUAN CINA MALAYSIA 728

 

Memandangkan pendidikan bahasa Ibunda menghadapi masalah yang serius, maka Dong Zong telah mengadakan satu perhimpunan pada 28 Julai 2013 yang dihadiri oleh lebih daripada 2 ribu orang dan 1100 buah pertubuhan yang menurunkan tandatangan sokongan. Pelbagai pertubuhan Cina, pertubuhan pendidikan dan kebudayaan setiap kaum dan parti-parti politik telah dijemput dan menghadiri persidangan tersebut.

 

Perhimpunan tersebut telah meluluskan 3 resolusi berikut:

 

1.        Perhimpunan menegaskan sekali lagi bahawa negara kita ialah sebuah negara yang berbilang kaum, bahasa, budaya dan agama. Kerajaan seharusnya mengenal sekolah-sekolah pelbagai aliran bahasa di negara kita adalah aset yang amat berharga dan merupakan satu kelebihan. Untuk memastikan perpaduan dan persefahaman rakyat semua kaum, kerajaan seharusnya melaksanakan falsafah dan dasar pendidikan pelbagai jenis aliran sekolah dan bahasa. Perhimpunan dengan tegasnya membantah kerajaan melalui Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 untuk terus melaksanakan dasar pendidikan satu aliran sekolah yang tidak kondusif kepada pembangunan pendidikan bahasa ibunda dan menjejaskan perpaduan rakyat.

 

2.        Perhimpunan menyeru kerajaan supaya memperbetulkan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 dan merujuk kepada Seksyen 3 Ordinan Pelajaran 1957 supaya mewujudkan satu sistem pendidikan kebangsaan yang diterima seluruh rakyat Malaysia, memenuhi keperluan rakyat semua kaum dan menggalak pembangunan budaya, sosial, ekonomi dan politik kaum masing-masing. Di samping menghormati kedudukan Bahasa Kebangsaan, juga perlu memelihara dan membantu pembangunan bahasa dan budaya rakyat semua kaum di negara kita.

 

3.        Perhimpunan menyeru rakyat seluruh negara, institusi-institusi pendidikan semua kaum dan pertubuhan-pertubuhan masyarakat menyokong kempen mengutip tandatangan sokongan untuk membuat aduan terhadap Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 yang melaksanakan dasar diskriminasi pendidikan bahasa ibunda ke Majlis Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan Pertubuhan Pendidikan, Sains dan Kebudayaan (Unesco) PBB.

 

 

Sehubungan itu, Dong Zong melancarkan kempen tandatangan dan membuat seruan supaya mencapai 1 juta orang dan 3 ribu pertubuhan memberi tandatangan sokongan kepada perjuangan kami. Kami juga menubuhkan satu jawatankuasa kerja untuk mendraf dokumen petisyen untuk dikemukakan kepada Majlis Hak Asasi Manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan Pertubuhan Pendidikan, Sains dan Kebudayaan (Unesco) PBB.

 

Kini, kami mendapat sokongan daripada 950 ribu orang dan 2800 buah pertubuhan yang telah menurunkan tandatangan sebagai sokongan kepada pandangan dan cadangan kami. Maka adalah diharapkan bahawa pihak kerajaan mengakur kepada hasrat rakyat dan seterusnya mengkaji semula dan memperbetulkan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025.

 

 

(6) PANDANGAN DAN CADANGAN KAMI

 

Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 (“Pelan Pendidikan”) memberi impak negatif kepada survival dan pembangunan Sekolah Jenis Kebangsaan Cina, Sekolah Menengah Persendirian Cina dan Sekolah Conforming. Ia mendatangkan krisis survival kepada pendidikan bahasa ibunda aliran sekolah-sekolah Cina. Pelan pendidikan ini masih menekankan dasar pembangunan Sekolah Kebangsaan dan Sekolah Menengah Kebangsaan sebagai sekolah pilihan utama seluruh rakyat, dan menafikan sekolah aliran lain menikmati hak-hak dan kepentingan-kepentingan yang sepatutnya.

 

Oleh itu, kami mengemukakan pandangan-pandangan dan cadangan-cadangan berikut:

 

1.      Meminda akta pendidikan dan memansuhkan dasar pendidikan yang berasakan “objektif muktamad” iaitu dasar pendidikan sistem satu aliran sekolah, dan melaksanakan dasar pendidikan kepelbagaian budaya iaitu dasar pendidikan sistem pelbagai aliran sekolah yang mengguna bahasa pengantar masing-masing. Sehubungan itu, kesemua akta, dasar, pelan dan langkah pendidikan harus memenuhi ciri-ciri dan keperluan pembangunan setiap aliran sekolah, memberi layanan yang adil dan munasabah kepada semua aliran sekolah, dan memastikan survival dan pembangunan mereka.

 

2.      Bahasa Cina ialah bahasa pengantar utama di Sekolah Jenis Kebangsaan Cina manakala Bahasa Kebangsaan ialah mata pelajaran yang wajib dipelajari. Keadaan pengajaran dan pembelajaran bahasa di SJKC tidak sama dengan Sekolah Kebangsaan. Di SJKC, selain mata pelajaran Bahasa Kebangsaan dan Bahasa Inggeris, semua mata pelajaran yang lain diajar dengan menggunakan bahasa Cina sebagai bahasa pengantarnya. Oleh itu, Bahasa Cina di SJKC mestilah diperkasakan supaya murid-murid mempertingkatkan penguasaan Bahasa Cina agar dapat meningkatkan lagi hasil dan keberkesanan mempelajari setiap mata pelajaran.

 

 

3.      Membantah Kementerian Pendidikan melaksanakan kurikulum dan pentaksiran standard mata pelajaran Bahasa Kebangsaan Sekolah Kebangsaan di Sekolah Jenis Kebangsaan Cina, dan membantah penambahan bilangan waktu mata pelajaran Bahasa Kebangsaan di SJKC. Ini adalah kerana langkah sebegini jelas bertujuan menukar ciri-ciri pendidikan bahasa ibunda SJKC dan secara langsung akan menambah beban murid-murid. Kurikulum dan bahan pembelajaran yang mendalam dan sukar difahami akan menyebabkan murid-murid kehilangan minat mempelajarinya dan juga menyebabkan lebih ramai murid menjadi mangsa. Selain itu, pelaksanaan langkah tersebut akan mengurangkan masa pembelajaran mata pelajaran lain dan aktiviti-aktiviti ko-kurikulum. Keadaan sebegini menjejaskan keberkesanan pembelajaran dan pembangunan fizikal dan mental yang sihat dan seimbang.

 

Kementerian Pendidikan seharusnya melatih guru-guru dwibahasa yang menguasai bahasa Cina dan bahasa Kebangsaan untuk mengajar mata pelajaran Bahasa Kebangsaan di SJKC, menambah baik bahan dan cara mengajar mata pelajaran Bahasa Kebangsaan SJKC bagi memenuhi keperluan dan ciri-ciri SJKC supaya mencapai keberkesanan pembelajaran yang paling baik untuk meningkatkan lagi tahap penguasaan bahasa Kebangsaan di kalangan murid-murid SJKC.

 

Pada tahun 2009, Kementerian Pendidikan pernah mengemukakan pelaksanaan kurikulum dan pentaksiran standard mata pelajaran Bahasa Kebangsaan dan Bahasa Inggeris Sekolah Kebangsaan di Sekolah Jenis Kebangsaan Cina dan Sekolah Jenis Kebangsaan Tamil. Pada masa itu, pertubuhan-pertubuhan pendidikan dan kebudayaan masyarakat Cina dan India telah menyuarakan pendirian mereka untuk membantah pelaksanaan tersebut. Pertubuhan-pertubuhan Cina juga mengemukakan memorandum pendidikan kepada YAB Perdana Menteri Dato’ Sri Mohd. Najib bin Tun Abdul Razak dan YAB Timbalan Perdana Menteri merangkap Menteri Pelajaran Tan Sri Dato’ Haji Muhyiddin bin Mohd. Yassin pada 17 Disember 2009 dan 8 Mac 2010.

 

Mesyuarat kabinet pada 19 Mac 2010 telah membuat keputusan untuk tidak menyeragamkan standard kurikulum dan pentaksiran mata pelajaran Bahasa Kebangsaan dan Bahasa Inggeri di Sekolah Kebangsaan, Sekolah Jenis Kebangsaan Cina dan Sekolah Jenis Kebangsaan Tamil.

 

Akan tetapi, pelan pembangunan pendidikan yang diumumkan oleh Kementerian Pendidikan pada September 2012 sekali lagi mengemukakan pelaksanaan kurikulum dan pentaksiran standard mata pelajaran Bahasa Kebangsaan Sekolah Kebangsaan di Sekolah Jenis Kebangsaan Cina dan Sekolah Jenis Kebangsaan Tamil. Ini sememangnya bertentangan dengan suara hati rakyat dan menghina keputusan kabinet.

 

4.      Membantah pemansuhan kelas peralihan di peringkat sekolah menengah. Kementerian Pendidikan harus merancang semula dan menambah baik kurikulum, perguruan dan cara operasi kelas peralihan supaya ianya dapat memperkembangkan peranannya untuk meningkatkan tahap penguasaan Bahasa Kebangsaan di kalangan pelajar dan dapat mengikuti kurikulum sekolah secara lancar. Memandangkan para pelajar mempunyai tahap penguasaan bahasa yang berbeza-beza, maka kelas peralihan hendaklah dikekalkan untuk menjalankan peranannya dengan baik. Pemansuhan kelas peralihan tentunya akan menyebabkan pelajar-pelajar berkenaan menjadi mangsa.

 

5.      Pelan Pendidikan mengabaikan peranan yang dimainkan oleh pihak lembaga pengelola selama ini dalam menjaga Sekolah Jenis Kebangsaan Cina. Kami dengan tegasnya meminta Kementerian Pendidikan mengambil berat peranan lembaga pengurus dan memastikan kuasa lembaga pengurus sekolah tidak terjejas supaya ia dapat beroperasi dengan normal untuk mengurus sekolah dengan sewajarnya, memelihara ciri-ciri sekolah dan berhubung dengan masyarakat untuk membangunkan sekolah.

 

6.      Mengadakan kelas-kelas pendidikan prasekolah dan pendidikan khas yang mengguna bahasa Cina sebagai bahasa pengantar di SJKC. Kementerian Pendidikan harus memastikan kurikulum, pentaksiran, bahan pengajaran dan pembelajaran, guru-guru, pembantu guru dan sebagainya memenuhi keperluan pembangunan dan ciri-ciri Sekolah Jenis Kebangsaan Cina yang mengguna bahasa Cina sebagai bahasa pengantar dalam pengajaran, pembelajaran, peperiksaan dan pentadbiran sekolah. Kami mencadangkan Kementerian Pendidikan membekalkan makanan yang sesuai mengikut tabiat makan dan minum murid-murid setiap kaum.

 

7.      Mengiktiraf sumbangan Sekolah-sekolah Menengah Persendirian Cina kepada negara dan meluluskan penubuhan Sekolah-sekolah Menengah Persendirian Cina yang baru, menginstituisikan pemberian peruntukan wang secara sistematik kepada semua sekolah tersebut setiap tahun.

 

8.      Mengiktiraf sepenuhnya Sijil Peperiksaan Bersama (Unified Examination Certificate, UEC) Sekolah-sekolah Menengah Persendirian Cina. Pada masa sekarang terdapat banyak universiti luar negara dan institusi pengajian tinggi swasta tempatan negara kita telah menyetujui dan memperakui sijil tersebut. Ini termasuk 87 buah universiti yang terkenal daripada 200 buah universiti terbaik seluruh dunia juga mempunyai tamatan pelajar Sekolah-sekolah Menengah Persendirian Cina melanjutkan pelajaran di universiti-universiti tersebut.

 

 

9.      Mementingkan pembangunan Sekolah-sekolah Jenis Kebangsaan Cina. Ini termasuk:

(1)           Memberi peruntukan yang adil dan munasabah kepada SJKC secara sistematik.

(2)           Memulihkan dan mengadakan sistem latihan perguruan yang mengguna bahasa Cina sebagai bahasa pengantar utama bagi latihan perguruan kumpulan Sekolah Jenis Kebangsaan Cina (SJKC).

(3)           Menyelesaikan masalah kekurangan guru dan masalah penempatan guru-guru tidak berkelayakan Bahasa Cina yang masih dihantar ke SJKC.

(4)           Mengadakan mekanisme yang normal bagi penubuhan Sekolah-sekolah Jenis Kebangsaan Cina dengan penyediaan tanah rizab sekolah dan peruntukan yang diperlukan untuk pembinaan sekolah-sekolah tersebut.

 

10.  Memperluas pelaksanaan penggunaan ICT dalam pengajaran dan pembelajaran di Sekolah Jenis Kebangsaan Cina. Kedua-dua Pelan Induk Pembangunan Pendidikan 2006-2010 dan Pelan Pembangunan Pembangunan Pendidikan 2013-2025 mementingkan penggunaan ICT dalam pengajaran dan pembelajaran di sekolah. Namun, perancangan dan pelaksanaannya tertumpu di Sekolah Kebangsaan, manakala Sekolah Jenis Kebangsaan Cina dan Sekolah Jenis Kebangsaan Tamil telah diabaikan.

 

Kerajaan harus memperbetulkan dan mencegah penyelewengan yang berlaku semasa memperluas pelaksanaan penggunaan ICT dalam bidang pendidikan, dan harus secara adil memperkasakan pelaksanaan ICT di semua aliran sekolah agar murid-murid mendapat manfaat daripadanya. Barulah ini merupakan cara yang adil dan munasabah serta memberi manfaat kepada pembangunan negara.

 

11.  Memulihkan kedudukan, jenis sekolah dan istilah “Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan” (SMJK) secara sah di sisi undang-undang, serta menunaikan janji-janji kerajaan kepada Sekolah-sekolah Menengah Conforming termasuk:-

(1)           Kerajaan menanggung semua perbelanjaan Sekolah-sekolah Menengah Conforming (Sekolah-sekolah Menengah Jenis Kebangsaan).

(2)           Satu pertiga masa persekolahan Sekolah-sekolah Menengah Conforming diguna untuk mengajar Bahasa Cina.

(3)           Menyediakan guru terlatih yang cukup.

(4)           Menjamin dan memulihkan hak-hak dan kepentingan-kepentingan Sekolah-sekolah Menengah Conforming dan kuasa lembaga pengelola sekolah-sekolah tersebut. Pengetua dan guru-guru penolong kanan Sekolah Menengah Conforming yang dilantik hendaklah berkelayakan Bahasa Cina dan mendapat persetujuan lembaga pengelola sekolah. Pihak lembaga pengurus sekolah berhak mencadang calon pengetua dan guru-guru penolong kanan.

 

12.  Kursus kurikulum pendidikan teknikal dan vokasional yang diadakan di Sekolah Menengah Conforming, Sekolah Menengah Kebangsaan dan institusi-institusi pendidikan teknikal dan vokasional kerajaan haruslah juga menggunakan pelbagai jenis bahasa termasuk bahasa Cina dan bahasa Tamil sebagai bahasa pengantar.

 

13.  Menyediakan guru bahasa Cina terlatih yang cukup kepada Sekolah-sekolah Menengah Conforming dan Sekolah-sekolah Menengah Kebangsaan, menetapkan secara bertulis supaya kelas Bahasa Cina dan kelas Kesusasteraan Cina diatur dalam jadual waktu persekolahan. Namun, Pelan Pendidikan tidak mementingkan kelas Bahasa Cina di Sekolah-sekolah Menengah Conforming dan Sekolah-sekolah Menengah Kebangsaan dan mengabaikan penyediaan guru-guru terlatih yang cukup untuk kelas Bahasa Cina.

 

 

(7) PENUTUP

 

Semua aliran sekolah dan pendidikan bahasa ibunda merupakan aset bernilai dan kelebihan kepada negara kita. Survival dan pembangunan pendidikan bahasa ibunda, bahasa dan budaya adalah perkara yang amat penting bagi setiap kaum dan merupakan hak-hak mereka. Oleh itu, perlembagaan negara, akta, dasar dan pelan pembangunan pendidikan dan pelaksanaannya haruslah menjamin dan menyokong survial dan pembangunan pendidikan bahasa ibunda, bahasa dan budaya semua kaum.

 

Sehubungan itu, pentadbiran kerajaan hendaklah mengambil kira keadaan masyarakat majmuk negara kita dan tren pembangunan global. Namun, pelan pembangunan pendidikan dan dasar-dasar dan langkah-langkah berkaitan yang dikemukakan oleh kerajaan masih tidak memberi layanan yang adil dan saksama kepada setiap aliran sekolah dan pendidikan bahasa ibuda.

 

Kami berpendapat bahawa kerajaan harus mengkaji semula dan memperbetulkan Pelan Pembangunan Pendidikan Malaysia 2013-2025 supaya menghasilkan pelan pembangunan pendidikan yang praktikal untuk dilaksanakan bagi memperkembangkan kelebihan semua aliran sekolah dan pendidikan bahasa ibunda di negara kita.